முதலில் அன்பு/பற்றுவை. நம்பிக்கை வை, ஐயம் அகற்று.அன்பே ஆண்டவன்.

அன்பே ஆண்டவன்.

 இந்த அன்பு  என்பதே இச்சை ஏற்படுத்தி

 ஞானத்தைக் கொடுத்து

 கிரியையில் ஈடுபடுத்தும்.

இதை ராமனுஜரிடம்  வந்த ஒரு பக்தனுக்கு விளக்குகிறார்.

பக்தன்  ராமாநுஜரிடம் ,
நான் இறைவனைக் காண வேண்டும்.

ராமானுஜன் அவனிடம் ,

 நீ யார் மீதாவது அன்பு  வைத்துள்ளாயா?

பக்தன்:
 அய்யா!நான் நல்ல குடும்பத்தில் பிறந்தவன்

.யாரையும் நான் நிமிர்ந்து கூட பார்த்ததில்லை

.எனக்கு யார்மீதும் அன்போ காதலோ கிடையாது.

இதே கேள்வியை மூன்றுமுறை ராமானுஜர் கேட்க ,

அவன் நான் யார் மீதும் அன்பு வைக்கவில்லை,

நான் உத்தமன்.குணசீலன் என்றான்.

இறுதியில் ராமானுஜர் ,

நீ இறைவனைக் காண முடியாது.

இறைவனைக்காண  அன்பு வேண்டும்.

அந்த அன்பில் நம்பிக்கை வேண்டும்.


அவநம்பிக்கை இருக்கக் கூடாது.

முக்கியமாக சந்தேகத்திற்கு

 இடம் அளிக்கக் கூடாது.

இல்லறத்தில் கணவன்-மனைவி

ஒருவர் மீது ஒருவர் நம்பிக்கை வைக்கவேண்டும்.


அங்கு சிறு சந்தேகம் இருந்தாலும் ,


அவநம்பிக்கை ஏற்பட்டாலும்  விரிசல் தான்.

அவ்வாறே நட்பு;பக்தி;

அன்புகாட்டாத உனக்கு ஆண்டவன் மீது அன்பு இருக்கவேண்டும்.


அதுவே இச்சையாக மாறி

 ஞானத்தைக் கொடுத்து

 இறைவனைக்காணும்

 நம்பிக்கையையும்

அதற்கான செயல் முயற்சியும் தரும்.

முதலில் அன்பு/பற்றுவை.

 நம்பிக்கை வை,

ஐயம் அகற்று.

 இல்லை எனில்  இறைவனைக் காண முடியாது.

அன்பே  ஆண்டவன்.

காதலாகி கசிந்துருகி  கண்ணீர் மகிழ்கி


அதுதான்  மீரா, ஆண்டாள்,ஆழ்வார்கள்,நாயன்மார்கள்

அடியார்கள்  காட்டும் பக்தி.